قبل از انجام مذاکره لازم است این موارد مشخص شود:
-
قرار است به تنهایی مذاکره کنید یا عضوی از یک گروه مذاکره کننده خواهید بود؟
-
قرار است مذاکره در کجا انجام شود؟
-
نحوه انجام مذاکره چگونه خواهد بود؟
مدرس: استاد علی خویه www.khooyeh.com ، مدرس دانشگاه، مدرس دوره های کاربردی و اجرایی در زمینه مدیریت،ایزو، بازاریابی، فروش، تبلیغات و خلاقیت، با 16 سال تجربه اجرایی، مولف و مترجم 12 عنوان کتاب تخصصی مرجع و کاربردی، عضو انجمن های ملی و بین المللی، مدرس MBA , DBA، تدریس و آموزش در صدها کارخانه و شرکت در سراسر کشور و خاورمیانه، سخنران برتر ده ها سمینار مختلف، تالیف و ترجمه چندین کتاب کاربردی و پرفروش در کشور، مدرس نمونه در چندین موسسه آموزش عالی کشور، مشاوره و آموزش در بیش از صدها کارخانه و شرکت، مجری بیش از 200 پروژه در سراسر کشور، مشاور مدیران عامل مطرح کشور، مجری افزایش فروش بیش از صدها شرکت و سازمان، مهمان و کارشناس برنامه های صدا و سیما، عضو انجمن های معتبر اروپا و آمریکا، ریاست انجمن مهندسی فروش ایران، ریاست انجمن برند ایران، موسس و بنیانگذار آکادمی مذاکره در ایران، موسس مدرسه فروش و بازارگانی ایران و.... www.khooyeh.ir
09122991608
09372991608
مذاکره (Negotiation)
مشورت و گفتگو با افراد برای رسیدن به توافق درباره برخی موضوعات را مذاکره می گویند. فعالان عرصه در اغلب موارد به عنوان مذاکره کننده عمل می کنند و بسیاری از تصمیمات در حوزه از طریق مذاکره اتخاذ می شود. آنچه در مذاکره مدنظر است رسیدن به توافقی است که در آن منافع دو طرف حاصل شده باشد و به عبارت دیگر پیامد آن برد- برد باشد.
دو نوع کلی مذاکره وجود دارد که در نوع آرام ((Soft آن، مذاکره کننده برای رسیدن به مصالحه با طرف مقابل، هوشیارانه از تعارض و کشمکش اجتناب می کند و یا درصدد حل تعارض برمی آید. در حالی که در مذاکره نوع محکم (Hard)، مذاکره کننده حتی ممکن است برای رسیدن به هدف خویش به روابط شخصی خود با سایرین لطمه وارد سازد و تعارض و کشمکش را به عنوان وسیله ای برای رسیدن به موفقیت ببیند. اغلب موارد این نوع استراتژی های مذاکره ممکن است افراد را ناراضی، خسته و حتی دشمن یکدیگر کند.
انواع شیوه های مذاکره
1- رقابت کننده (Competitor): در این شیوه، مذاکره کننده تمایل دارد که باجرات، غیر همکاری کننده و تسلیم نشدنی باشد. این شیوه از مذاکره می تواند در موقعیت هایی موثر باشد که موقعیت مذاکره قوی دارید. باید توجه داشت که اگر این شیوه به طور مناسب استفاده نشود می تواند منجر به بروز تنش و عدم اعتماد خواهد شد.
2- همکاری کننده (Collaborator): در شیوه مذاکره همکاری کننده، از زمان و انرژی صرف شده توسط دو طرف برای رسیدن به زمینه های مشترک استفاده می شود و در عین حال جرات هم وجود دارد. این شیوه به ویژه وقتی که قصد برقراری روابط خوب دارید، ایده آل است.
3- مصالحه جویانه (Compromiser): در این نوع مذاکره همکاری و جرات هر دو وجود دارد ولی این دو وجه نسبت به شیوه همکاری کننده خیلی پررنگ نیست.
4- راضی کننده (Pleaser): در این نوع مذاکره اغلب برای افرادی خوب هستند که به آسانی تسلیم شده و عقب نشینی می کنند.این شیوه فقط هنگامی به صورت عامدانه استفاده می شود که یک طرف آماده و راضی برای سازگاری و تطابق با دیگران است.
5- اجتناب کننده (Avoider): در این شیوه هم جرات و هم همکاری ضعیف است و اغلب با کسانی سازگار است که امیدوار هستند که اگر از مشکل دور شوند از بین می رود.
جرات (Assertiveness) |
همکاری (Cooperation) |
رقابت کننده Competitor |
همکاری کننده Collaborator |
اجتناب کننده Avoider |
راضی کننده Pleaser |
مصالحه جویانه Compromiser |
|
چند تن از مردان سرشناس خانواده سلطنتی بریتانیا معروف به این هستند که هنگام قدم زدن سر خود را بالا نگه می دارند، چانه را جلو می دهند و با یک دست، ناحیه مچ به پایین دست دیگر را در پشت خود می گیرند. این علامت نه تنها توسط اعضای خاندان سلطنتی بریتانیا استفاده می شود، بلکه بسیاری دیگر از اعضای خاندان های سلطنتس کشورهای جهان از آن استفاده می کنند.
در مراتب پایین تر، این علامت توسط پلیسی که نگهبانی می دهد، مدیر مدرسه هنگامی که در مدرسه قدم می زند، پرسنل ارشد نظامی و سایر صاحب منصبان مورد استفاده قرار می گیرد. این حرکت حاکی از برتری و اطمینان به خود می باشد.
علامت «مچ در دست» نباید با علامت «گرفتن ساعد با دست دیگر» که نشانه رنجش و ناکامی است اشتباه گرفته شود. در این حالت، یک دست ساعدِ دست دیگر را خیلی سفت می گیرد انگار که یک دست در تلاش است تا دست دیگر را از حرکت باز دارد. جالب اینجاست که هر چه بیشتر دست به سمت بالا حرکت کند، میزان عصبانیت فرد بیشتر شده است.
منبع:http://e-bodylanguage.blogfa.com/
انگلستان نخستین کشوری بود که کاربری این کارتها را تغییر داد و شروع به استفاده از آنها برای معرفی خدمات تجاری و بازرگانی کرد که یک فرد میتوانست ارایه کند. نحوه ارایه کارت ویزیت میتواند نوع شخصیت و رفتار ما را معلوم سازد. کارت ویزیت کارت شناسایی ما محسوب میشود و هرگونه طراحی بد و نامناسب میتواند به برند ما صدمه بزند. برای طراحی کارت ویزیت میتوانید با موسسههای گرافیکی مشورت کنید؛ اما ما در اینجا به نحوه ارایه کارت ویزیت به مشتری و … میپردازیم.
۱- دادن کارت ویزیت با انگشتان
ارایه کارت ویزیت با دو انگشت نشانه قدرت و بهرخ کشیدن شرکت توسط فرد دارد و این نوع کارت ویزیت دادن معمولا در نمایشگاه ها و برای ارایه به یک نفر زیر دست یا فرد عادی صورت میگیرد و اطمینان فرد از نوع کارت ویزیت و نوشتههای آن را القا میکند.
به هیچ وجه دادن کارت ویزیت به این صورت توصیه نمیشود. این حالت در آقایان مرسوم است.
۲- دادن کارت ویزیت با دو دست
دادن کارت ویزیت با دو دست و با احترام شیوهایست که مردمان چین و ژاپن از آن استفاده میکنند و کمکم بین ایرانیان هم رواج پیاده کرده است. محترمانهترین نوع دادن کارت ویزیت به افراد این روش است که نشانگر ارزشمند بودن فرد مقابل و احترام زیاد را به اوست. کارت ویزیت با دو دست تقدیم میشود و همراه با جملات بفرمایید، خواهش میکنم و … همراه است. برای دادن کارت ویزیت این روش توصیه میشود. این حالت در خانمها و آقایان مشترک است.
۳- دادن کارت ویزیت بین دو انگشت
دادن کارت ویزیت مابین انگشتان و گرفتن آن به سمت فرد، نشانگر اطمینان از کالا یا خدمات فرد است. این نوع روش کارت دادن بیشتر مرسوم بازار است و فرد معمولا با نگاه به کارت ویزیت خود بیان میکند که این کارت ویزیت برای او ارزشمند است. این روش، بیشتر، نشان از حفظ روابط و علاقهمندی فرد برای توسعه کار با حفظ قدرت خود با شرکت مربوطه دارد. این حالت در آقایان و خانمها مشترک است.
۴- دادن کارت ویزیت به صورت مشت
دادن کارت ویزیت به صرت مشت کرده رایجترین نوع دادن کارت ویزیت در ایران است که غالبا با صاف کردن دست و گرفتن روبروی فرد مذاکره کننده همراه است و نشان از قاطعیت و سلطه فرد در کار و جدیت او در امور مذاکره است. این حالت در آقایان و خانمها مشترک است.
۵- دادن کارت ویزیت با احترام و تعارف
دادن کارت ویزیت با احترام و به صورت تعارف، نگه داشتن کارت ویزیت به طوری که اطلاعات در روبرو قابل خواندن است نشانگر علاقه فرد به مطالعه کارت ویزیت و تماس با اوست. این حالت دوستانه و در مواقعی که فرد مذاکره کننده قدرت بیشتری دارد از سمت شخص نشان داده میشود. این حالت معمولا در نمایشگاهها توسط بازاریابها یا در اولین جلسات مذاکره استفاده میشود. این حالت در خانمها و آقایان مشترک است.
منبع: زبان بدن
پا روی پا انداختن
راحت بودن فرد و داشتن ثبات فکری را نشان می دهد. فرد با انجام این کار نشان می دهد که بر اوضاع مسلط است و هیچ گونه استرس و ناراحتی ندارد و به موضوع پرونده یا نامه فکر می کند. این طرز نشستن و پا روی پا انداختن معمولا توسط مدیران ارشد انجام می شود. این کار در جلسات مصاحبه بیشتر از طرف مدیری که مسوولیت استخدام را دارد دیده می شود و برای خواندن رزومه فرد استخدام شونده و یا خواند قرارداد انجام می شود. چشم ها به سمت برگه متمرکز می شود و گاه برای سوال پرسیدن به سمت طرف مقابل تغییر جهت می دهد. در ایران و کشورهای آمریکای شمالی رایج است. این حالت در آقایان مرسوم است.
پا روی پا انداختن و نگه داشتن یکی از پاها با دست
در ایران این نشانه تفکر است. جایی که شنونده قصد دارد با تغییر موضوع خود به حالت آماده سخن گفتن و پاسخگویی متقابل می شود. نوعی نشانه تدافعی و رفتار غالبا منفی در فرد است. آقابان با گرفتن یک پا به طوری که هردو دست به اندازه نصف عرض شانه های خود از هم فاصله دارند این کار را انجام می دهند. چشم ها هم به سمت گوینده متمرکز می شود و حالات سخنگو را مورد آنالیز قرار می دهد و منتظر اتمام صحبت های طرف مقابل می شود. سر معمولا به سمت پایی که روی زمین است خم می شود. این حالت در آقایان مرسوم است.
دست به کمر ایستادن
این وضعیت نشان دهنده ی حالت فرد برای ایراد گرفتن و نظر منفی دادن است. اگر فرد مقابل سر را به سمتی کج کند و ساکت بماند نشانه آماده شدن برای حمله کلامی به طرف مقابل است. شخص با این حالت نشان می دهد نظر یا پیشنهادش درست است و حاضر به عقب نشینی نیست و آماده است با هر عکس العملی برخورد کند.
این حالت معمولا در بین همکاران یا زوجین پیش می آید هنگامی که طرف مقابل کار به نادرست و خلاف میل شخص انجام داده است و شخص با این حرکت عصبانیت و ناراحتی خود را به طرف مقابل نشان می دهد. خانم ها معمولا با کمی کج شدن بدن این حالات را نشان می دهند و همراه با کلام یا تکیه کلامی فرد مقابل را به چالش می کشند این حرکت در خانم ها و آقایان مشترک است.
جمع کردن پاها و جمع شدن به جلو
این حالت معمولا برای افرادی به مصاحبه شغلی می روند اتفاق می افتد و نشان دهنده عدم صمیمیت و آشنایی با طرف مقابل است و فرد با این حالت نشان می دهد که به طرف مقابل احترام می گذارد و با جمع شدن به جلو به سمت مقابل می فهماند که حرفای شما برای من مهم است.
مدت زمان این حالت بسته به شخص دارد و امکان دارد با ادامه جلسه از این حالت خارج و به حالت نشستن معمولی روی صندلی تغییر حالت بدهد. این حرکت در خانم ها مشترک است.
منبع: وب سایت زبان بدن
آموزش مذاکره، مذاکره اثربخش، روش درست مذاکره کردن
عنوان: آموزش مذاکره، مذاکره اثربخش، روش درست مذاکره کردن
حجم: 325 کیلوبایت